Here They Lie

Here They Lie dodawana w sierpniu 2018 do subskrypcji PlayStation Plus trafiła pod kategorię gry na VR. Co ciekawe podobnie jak np. w Resident Evil 7 istnieje możliwość, aby w grę zagrać także standardowo bez użycia hełmu do wirtualnej rzeczywistości. Zdecydowanie jednak odradzałbym to rozwiązanie, bo w ów czas gra wiele traci ze swojego niepowtarzalnego klimatu. No chyba, że koniecznie chcecie szybko zdobyć wszystkie pucharki. Oczywiście wygodniej jest śledzić zbieranie znajdziek grając w standardowy sposób. Warto dodać iż gra otrzymała u nas pełną polską wersję językową która też jest w porządku i nie wpływa w żaden negatywny sposób na odbiór produkcji. Cieszy ładne tłumaczenie notatek nie odbiegające od oryginału. Doceniam polską lokalizację.

Gameplay jaki prezentuje produkcja to w zasadzie typowy symulator spaceru z okazjonalnymi momentami interakcji, czy unikaniem przeciwników. Tym czym gra może nas kupić jest zdecydowanie niepokojący klimat i tajemniczość całej historii. Wątek jest tylko delikatnie tłumaczony przez odbierane telefony, zbierane znajdźki oraz krótkie rozmowy z dziewczyną z okładki za którą podąża główny bohater. Dowolność interpretacji fabuły i symboliki otaczającego świata może z pewnością spodobać się fanom snucia teorii. Ja osobiście czułem się jednak dość zagubiony. Ale nie uważałbym mimo wszystko tego za minus. Ten brak zrozumienia potęgował wrażenia płynące z obcowania w tym świecie za pomocą VR. Kompletnie nie wiedziałem czego jeszcze mogę się spodziewać dalej.

Przemierzane lokacje wydają się nieco standardowe jak na horrorwy motyw gry. Zaczynamy od metra, a potem znajdujemy się w mrocznym pełnym ciemnych zaułków mieście. Trafią się też oczywiście kanały, a po nich… Znalezienie się w obcym niepokojącym społeczeństwie było najciekawszym przeżyciem jakie gra mi zafundowała. Przyjdzie nam tam podjąć kilka wyborów ponownie będących możliwą do interpretacji symboliką. Całości dopełnia prawie całkowite wypranie z kolorów. Poza wspomnianą wyżej dziewczyną z okładki oraz nielicznymi fragmentami gry nie dane nam będzie cieszyć oczu kolorami. Cały projekt tego brudu i mroku sprawia niemalże, że moglibyśmy poczuć woń stęchlizny. Całkowite przeciwieństwo świata znanego np. z Mirror’s Edge.

Samotnie tych terenów przemierzać niestety nie będziemy poza samym początkiem gry. Na nasze życie bowiem czekać będą różne kreatury. Nie są może zbyt bystre i spostrzegawcze, ale potrafią ubić nieostrożnego gracza. Wiąże się to mocno z technologią VR nie pozwalającą na szybkie ruchy. Ustawienia umożliwiają jednak wybrać swobodne poruszanie kamery z zaciemnieniem obrazu, albo obroty skokowe. Żaden wybór jednak nie umniejsza poczucia zagrożenia i emocji podczas ewentualnej ucieczki. Co ciekawe pojawiający się zgon gracza jest bardzo interesująco wbudowany w samą mechanikę gry. Cytując Gandalfa z Władcy Pierścieni: „Śmierć to tylko kolejna ścieżka, którą wszyscy musimy podążyć.” Właśnie tak bowiem gra traktuje ten aspekt. Po śmierci pojawiamy się ciemnym tunelu, który stopniowo się odbudowuje i docieramy do drzwi. Przechodząc przez nie trafiamy w jakieś miejsce lokacji w której przyszło nam zginąć. Brak klasycznego „game over” czy wczytywania checkpointu bardzo pozytywnie wpływa na ciągłość doświadczenia.

Ostatecznie trzeba przyznać, że Here They Lie jest ciekawym doświadczeniem na VR. Tym bardziej dla fanów zastanawiania się nad symboliką przedstawianego świata. Bez hełmu stracimy niestety wiele tego gęstego klimatu, więc zaleca się grać jednak w tej technologii. Ewentualnie standardowo można zagrać w drugim przejściu jeśli interesują nas trofea. Zbieranie wszystkich znajdziek jest dość uciążliwe w grach VR z uwagi na fakt konieczności ustawiania gogli po każdym ich zdjęciu.

Krok po kroku:

Na wstępnie zaznaczę, że w Here They Lie można grać zarówno na VR, jak i tradycyjnie na TV. Do zbierania znajdziek zdecydowanie polecam tą drugą opcję. Nie jest wygodne zdejmowanie hełmu, sprawdzanie lokalizacji kolejnej znajdźki i ponownego ustawiania VR. Jeśli więc nie macie do pomocy kogoś, kto będzie sprawdzał filmik i was kierował zalecam ewentualne dozbieranie znajdziek w drugim przejściu. Warte jest bowiem sprawdzenie otoczenia gry w wirtualnej rzeczywistości. Robi to znacznie większe wrażenie i sprawia, że ogólny dziwny klimat gry staje się jeszcze bardziej niepokojący.

Chcąc w grze poruszać się szybciej można korzystać z opcji biegania wciskając , choć jest to mniej komfortowe w przypadku korzystania z VR. Osobiście przyspieszałem tylko w ostateczności, gdy coś mnie goniło. Zdobycie wszystkich 12 pucharków w zasadzie może spokojnie odbyć się w jednym przejściu i króciutkim powtórzeniu ostatniego etapu z „Wyboru poziomów” dostępnego w menu głównym po ukończeniu gry. Pucharek który jest też teoretycznie jest możliwy do pominięcia to  Z zimną krwią / Cold Blooded ale w razie czego ponownie korzystając z „Wyboru poziomów” jest to dosłownie chwilka aby go zdobyć. Cała reszta spokojnie wpadnie samoistnie podczas gry oprócz rzecz jasna znajdziek. Do nich koniecznie polecam zapoznać się z zamieszczonym w opisie trofeum  Zagubieni / The Lost filmikiem, gdyż samotne zbieranie nie należy do najłatwiejszych z uwagi na ciemne i niewyróżniające się otoczenie. Powodzenia!