Używamy plików cookie, aby pomóc użytkownikom w sprawnej nawigacji i wykonywaniu określonych funkcji. Szczegółowe informacje na temat wszystkich plików cookie odpowiadających poszczególnym kategoriom zgody znajdują się poniżej.
Pliki cookie sklasyfikowane jako „niezbędne” są przechowywane w przeglądarce użytkownika, ponieważ są niezbędne do włączenia podstawowych funkcji witryny....
Niezbędne pliki cookie mają kluczowe znaczenie dla podstawowych funkcji witryny i witryna nie będzie działać w zamierzony sposób bez nich.Te pliki cookie nie przechowują żadnych danych umożliwiających identyfikację osoby.
Funkcjonalne pliki cookie pomagają wykonywać pewne funkcje, takie jak udostępnianie zawartości witryny na platformach mediów społecznościowych, zbieranie informacji zwrotnych i inne funkcje stron trzecich.
Analityczne pliki cookie służą do zrozumienia, w jaki sposób użytkownicy wchodzą w interakcję z witryną. Te pliki cookie pomagają dostarczać informacje o metrykach liczby odwiedzających, współczynniku odrzuceń, źródle ruchu itp.
Wydajnościowe pliki cookie służą do zrozumienia i analizy kluczowych wskaźników wydajności witryny, co pomaga zapewnić lepsze wrażenia użytkownika dla odwiedzających.
Reklamowe pliki cookie służą do dostarczania użytkownikom spersonalizowanych reklam w oparciu o strony, które odwiedzili wcześniej, oraz do analizowania skuteczności kampanii reklamowej.
Syberia 3 jest drugą grą w tym roku, która kontynuuje serię przygodówek sprzed lat. Po niezłym, aczkolwiek nie do końca klasycznym, Dreamfall Chapters, przyszła pora na kolejną część kultowego dzieła, utworzonego na podstawie wizji Benoit Sokala.
Ron Gilbert, Daivd Fox i Gary Winnick to nazwiska, które powinny być świetnie znane fanom gier przygodowych. Maniac Mansion, Zak McKracken, Secret of Monkey Island, Day of the Tentacle, The Cave… Tytuły można mnożyć i ciężko będzie znaleźć wśród nich słabą grę.
Gry przygodowe z gatunku point’n’click, zanim tę nazwę porwały typy pokroju Nathana Drake’a, od zawsze były w czołówce mojej cyfrowej rozrywki. Swoje lata świetności mają niestety dawno za sobą i złote czasy LucasArts na pewno nie wrócą prędko.
Fani twórczości Fumito Uedy czekali na The Last Guardian prawie 10 lat. Gdy data premiery została w końcu zaklepana na 2016 rok, internet zahuczał od wypowiedzi osób, które zaczęły wspominać pierwsze wzmianki o The Last Guardian z 2007 roku i odliczały sekundy, kiedy będą mogły włożyć płytę do napędu i dać się zaprosić na niezapomnianą przygodę.
Kontynuujemy serię poradników do gier dostępnych w ofercie PS Plus. Tym razem na tapetę wzięliśmy strzelankę z widokiem z góry, którą posiadacze PS Plus mogą bezpłatnie ściągnąć w listopadzie – The Deadly Tower of Monsters.
Jako mąż i ojciec nie wstydzę się powiedzieć, że sprzątanie w domu należy w dużej części do moich obowiązków. Niestety, w przeciwieństwie do najnowszego tytułu od rodzimego iFun4all, w domu rzadko zdarza mi się sprzątać plamy krwi, nie wspominając już o martwych ciałach.
Kontynuujemy nasz kącik PSVR tym razem zaglądając do tytułu z gatunku gier łamigłówkowych – Statik. Gra zaintrygowała mnie trailerem, na której pokazana jest z postać z rękami uwięzionymi w skrzynce wzbogaconej skomplikowanymi mechanizmami oraz tajemnicza postać doktora z wymazaną twarzą, pytającego jak czujemy się w tej sytuacji.
Informacje ogólne: Stopień trudności wbicia platyny: 3/10 Liczba trofeów: x1 / x4 / x12 / x19 Liczba trofeów offline: 36 Liczba trofeów online: 0 Minimalna liczba przejść: 1 Trofea możliwe do przeoczenia: Być jak Token Zglitchowane trofea: BRAK Czas do zdobycia platyny: 20-25 godzin Krok po kroku: Krok 1.
Przyjemna przygodówka na krótką sesję z PSVR. Nie zapomnij założyć też gogli do nurkowania! Informacje ogólne: Stopień trudności wbicia 100%: 1/10 Liczba trofeów: x0/ x2 / x1 / x7 Liczba trofeów offline: 10 Liczba trofeów online: 0 Minimalna liczba przejść: 1.
Korzystając z chwili spokoju w przeddzień świąt postanowiłem odgrzebać trochę gier z cyfrowej biblioteczki PSVR i trafiłem na Floor Plan, który swego czasu przyciągnął moją uwagę kilkoma czynnikami. Graficznie i stylistycznie gra przypomina tytuły pokroju Job Simulator. Wszystko jest bardzo uproszczone i trochę komiksowe, żeby nie powiedzieć dziecinne.
Na wstępie muszę przyznać, że nie miałem okazji zagrać jeszcze w pierwszą część Psychonauts, mimo iż od dłuższego czasu leży na kupce wstydu w jednym z katalogów na PS4.
Przyznam się bez bicia, że Patapon Remastered to mój ‚pierwszy raz’ z tą serią. W czasach świetności PSP trwał mój okres długiej przerwy od gier konsolowych, a gdy dołączyłem do świata PlayStation za panowania PS3, nie rozglądałem się za konsolami kieszonkowymi.