Opis gry:
O zagraniu w de Blob 2 myślałam jeszcze podczas ery PlayStation 3, ale jakoś nigdy nie było mi po drodze z tym tytułem. Zawsze było coś ważniejszego do kupienia i tak z roku na rok zapomniałam o tym, że ta produkcja w ogóle istnieje. Ostatnio zobaczyłam informację, iż twórcy postanowili zremasterować de Blob 2 na konsole obecnej generacji, więc teraz już nie było wymówek. Zapraszam Was do przeczytania krótkiej opinii wspomnianej gry.
Cała mechanika de Blob 2 jest dosyć prosta – pochłaniamy i łączymy różne kolory, którymi następnie możemy malować obiekty od drzew po duże budynki. Fabuła jest równie nieskomplikowana – musimy stawić czoła głównemu przeciwnikowi – Comrade’owi Blackowi, który odbiera kolory mieszkańcom świata gry i sprawia, że miasteczka widnieją jako czarno-białe lokacje. Nie mogę powiedzieć – gra jest naprawdę miła dla oka i wciągająca. Do tego czas gry jest zadziwiająco długo – 12 poziomów to zabawa na około 15-20 godzin.
Gra oferuje drzewko ulepszeń, które jest niestety czysto kosmetyczne i podwyższa tylko nasze życie, tarczę, czy poziom farby, którą możemy pochłonąć do ciała tytułowego bohatera. Szkoda, że twórcy nie zaserwowali nam jakiś dodatkowych umiejętności jak np. broń, którą można strzelać farbą na daleki odległości, przyspieszenie etc. Przez całą grę nasza postać się praktycznie w ogóle nie rozwija.
Produkcja ma poważne problemy z kamerą, szczególnie uwidaczniające się przy zbieraniu rzeczy do znalezienia. Często mamy „zaprogramowany” kadr, który ciężko zmienić, co w efekcie powoduje, że niekoniecznie skaczemy tam, gdzie chcieliśmy. Co jakiś czas jesteśmy przenoszeni z sandboxowego świata 3d na poziomy 2d, które są najlepszym elementem całej gry. Ciekawie zaprojektowane, dające graczowi jakieś wyzwanie, do którego podchodzi się z wielką przyjemnością.
Podsumowując, jest to tytuł przyjemny, na raz, który wprowadzi do Waszego szarego życia growego trochę barw. Przez te 15 godzin bawiłam się przednio, mimo powtarzalności i niskiego wyzwania na najwyższym (czyli normalnym) poziomie trudności. Platyna to po prostu wycalakowanie wszystkich poziomów na sto procent, czyli zebranie znajdziek i wykonanie dodatkowych aktywności. Prosto i przyjemnie. Pady w dłoń i do roboty!
Plusy:
+ przyjemna oprawa audio-wizualna,
+ miło spędzony czas przed telewizorem,
+ możliwość łączenia kolorów,
+ poziomy 2D,
+ zróżnicowane architektonicznie poziomy,
Minusy:
– niski poziom trudności,
– problemy z kamerą,
– brak sensownego rozwoju postaci.
Materiał zrealizowany dzięki uprzejmości Dead Good Media.