Summertime Madness to gra logiczno-przygodowa wyprodukowana przez studio DP Games. Zazwyczaj nie bywam zainteresowany grami z tego gatunku, jednak tym razem została zwrócona moja uwaga ciekawą stylistyką i ogólnym surrealistycznym klimatem. Czy więc ta omawiana produkcja spełniła oczekiwania? Zapraszam do zapoznania się z moją opinią.
Właśnie ku końcowi zmierza II wojna światowa. Wcielamy się w artystę, który zawiera pakt z diabłem, a w efekcie tego zostaje uwięziony w swoim obrazie. Naszym zadaniem jest wydostać się z tego dziwnego świata. Tak pokrótce prezentuje się ogólny główny motyw fabularny. No i jak to w grach przygodowych bywa, mamy trochę miejsca na filozoficzne rozmyślania o życiu, śmierci i innych fundamentalnych rzeczach. Ciekawą rzeczą jest tu jednak płynący czas, bowiem staje się on jedną z mechanik rozgrywki. Zależnie od wybranego poziomu trudności mamy inny przedział czasowy w jakim musimy się wydostać z świata obrazu. Już od początku gry jest to mocno zarysowane i daje niezłe poczucie zagrożenia. Oprócz czasu płynącego samego z siebie dodatkowe sekundy tracimy też za korzystanie z podpowiedzi. To sensowne i odczuwalne utrudnienie w przypadku gier stawiających na rozwiązywanie zagadek.
A jeśli o zagadki chodzi, to muszę przyznać, że mamy tu naprawdę pomysłowy, różnorodny i atrakcyjny wizualnie zestaw łamigłówek. Jak wspomniałem we wstępie – nie jestem znawcą gatunku, więc trudno mi stwierdzić jak ma to się do innych gier, ale jako świeżak zostałem w tym aspekcie bardzo pozytywnie zaskoczony. Każda przeszkoda zaprojektowania jest inaczej i trzeba się zastanowić jak do niej podejść. Tak w sumie jedynie zagadka w mieście wydawała mi się trochę przekombinowana, bo ukończenie jej bez zewnętrznej pomocy to kwestia sporego krążenia po całym obszarze i próby otwierania bram oraz skakania między dwoma wersjami lokacji. Oprócz tego możemy też poszukać niewielkiej liczby znajdziek, czy odnaleźć kilka ukrytych smaczków.
Na pochwałę zasługuje przepiękna oprawa graficzna. Każda odwiedzana lokacja robi także niemałe wrażenie pomysłowością projektu wizualnego. Pod tym kątem nie ma żadnego miejsca na marudzenie. Gdyby ta produkcja dostała wsparcie VR, zanurzenie się w tym świecie to by było coś. Warstwie dźwiękowej także nie ma zupełnie za co robić jakichkolwiek wyrzutów. Dialogów jest bardzo niewiele, a muzyka niezwykle dobrze się komponuje klimatem do rozwiązywanych zagadek.
Jeśli chodzi o zestaw trofeów Summertime Madness otrzymało w zasadzie bardzo prostą platynkę. Wszystko zależy od tego, czy zdecydujemy się wbijać platynę samemu wytężając umysł przy zagadkach, czy też będziemy się posiłkować poradnikiem. Jedyną uwagą jaką w zasadzie powinienem się podzielić to fakt, iż warto grać na poziomie trudności Explorer. W innym wypadku może się nam zabugować pucharek za przejście gry w 1 godzinę. Miałem właśnie taką sytuację u siebie. Nie jest to wielkim problemem, bo gra jest krótka, ale bez usunięcia zapisu gry się nie obejdzie.
Ostatecznie powiem, że przy omawianej produkcji bawiłem się naprawdę dobrze. Trudno znaleźć mi cokolwiek, na co mógłbym narzekać. Trzeba jednak wspomnieć, że gry logiczne nie są częstym gościem na mojej konsoli, więc był to dla mnie pewien powiew świeżości. To pisząc chciałbym polecić grę nie tylko fanom gatunku, ale ogólnie graczom szukającym czegoś ciekawego. Gra nie jest długa, ale można z nią spędzić naprawdę sympatyczny wieczór czy dwa.
Przy omawianej produkcji bawiłem się naprawdę dobrze. Trudno znaleźć mi cokolwiek na co mógłbym narzekać. To pisząc chciałbym polecić grę nie tylko fanom gatunku, ale ogólnie graczom szukającym czegoś ciekawego. Gra może i nie jest długa, ale można z nią spędzić naprawdę sympatyczny wieczór, czy dwa na rozwiązaniu bardzo ciekawie zaprojektowanych zagadek.