Znalezienie swojego „ja” nie należy do najprostszych momentów w życiu każdego z nas. Często też bywa tak, że gdy zdamy już sobie sprawę z tego jacy jesteśmy, społeczeństwo wymusza na nas zmiany.
Do fanek wrestlingu nie należę, chociaż w latach młodzieńczej wolności często na telewizorze kineskopowym odpalone było WWE na Nintendo 64. „Na ringu z rodziną” do zaszczytnego grona ulubionych filmów nie wejdzie, a nawet wręcz przeciwnie – jedna z niewielu produkcji z tego roku, których będę unikać za wszelką cenę.
Depresja to temat dosyć często poruszany w Hollywood. Nic w tym dziwnego – przecież to choroba cywilizacyjna naszych czasów, a z dnia na dzień staję się coraz większym problemem. Filmów było sporo, ale większość z nich opiera się albo na genezie problemu, albo samym stadium przechodzenia przez ciężki okres.
Filmów z okresu drugiej wojny światowej jest sporo, ale tych naprawdę wybitnych jednak niewiele – szczególnie jeżeli popatrzymy na ostatnie 20 lat. Gdy już pojawi się jakaś perełka, jak np.
Dzięki uprzejmości PlayStation Polska mieliśmy przyjemność uczestniczyć w evencie utwierdzającym nas w przekonaniu, że na naszych niebieskich przyjaciół można liczyć nawet w najgorszą jesienną pogodę.
Po ponad 20 latach saga Marvela zatoczyła koło. Jest to zarówno pewien koniec wieloletnich zmagań bohaterów i uwieńczenie historii, ale i preludium i fundament pod ich dalsze losy. Punktem kulminacyjnym przygód była potyczka z bezwzględnym tytanem Thanosem, który uknuł złowieszczy plan zdobycia kamieni nieskończoności i „wyzbycia się” połowy istnień we wszechświecie.
Z filmami DC jest jak z prezentami pod choinką – czasem są trafione, a czasem nie. Ta amplituda jakości filmów spod znaku batarangu przyprawić może o zawrót głowy. Po średnio udanych, mrocznych czasach „Batmana vs Superman” czy „Ligi Sprawiedliwości” nadeszła odwilż i ocieplenie stosunków widza i twórców z DC.
Jordan Peele to jeden z najlepiej prosperujących reżyserów w Hollywood. Charakteryzujący się unikatowym wyczuciem stylu, który przelewa na kino grozy, artysta co jakiś dostarcza takie produkcje jak „Get out” czy właśnie „To my”, podbijające serca fanów horrorów.
Animowany słoń jest rozpoznawalny prawie w każdym zakątku świata, a przecież historia Dumbo zaczęła się kopę lat temu, bo już w 1939 roku. To właśnie wtedy powstała zabawka Roll-A-Book. Historia napisana dla tego prototypu przez Aberson i Peara, nosiła tytuł “Dumbo, latający słoń” i takie były też początki historii jednego z najsłynniejszych projektów Walta Disneya.
Girl power nieuchronnie opanowuje hollywoodzkie ekrany. Przywykliśmy do męskich herosów, jednak aktualnie panowie muszą ustąpić i przekazać pałeczkę komiksowych twardzieli nowej bohaterce, Carol Danvers. Kapitan Marvel to pierwszy solowy film Marvela o damskim superherosie, a drugi po Wonder Woman od DC, który odniósł tak znaczący sukces komercyjny.
Chociaż filmografia Eastwooda nie jest jakoś bardzo zróżnicowana, tak w przeważającej większości przypadków podbiła serca miłośników kina na całym świecie. Skupiając się na prostych problemach życiowych, widz odnajduje w filmach prawdę, cząstkę prywatnego życia i swoich problemów.
Siedzicie sobie w letni upalny wieczór z zimnym trunkiem w ręku, przeglądacie Netflixa w poszukiwaniu jakiegoś rozluźniającego filmu. Mija pół godziny, a Wy nadal w samym środku filmowej czarnej dziury. Znudzeni samymi poszukiwaniami, w pewnym momencie dajecie sobie spokój i włączacie pierwszy lepszy tytuł, który już wcześniej oglądaliście – bo co znane, to przynajmniej pewne.