Poniżej lista naszych recenzji.
W świecie soulslike’ów to From Software rozdaje karty. Oni ten gatunek stworzyli i spopularyzowali na tyle, że teraz każdy próbuje imitować, ale nikt nie jest w stanie ich sukcesu powtórzyć.
Okno Overtona zostało po raz kolejny przesunięte przez PlayStation. O ile wcześniejsze odświeżenia jak Horizon, Until Dawn czy Uncharted były jeszcze do przełknięcia, ponieważ oferowały zauważalne zmiany i unowocześnienia czy minimalny powiew jakości, to w przypadku Days Gone sytuacja wygląda zupełnie inaczej.
Tak to już jest, że wraz z premierą nowej konsoli, ekspresowo trafiają na nią zremasterowane wersje dobrze znanych i lubianych gier. Przy okazji debiutu Nintendo Switch 2, Sega postanowiła jeszcze raz przyciągnąć do siebie fanów sympatycznego jeża Sonica.
Deliver At All Costs od początku budziło miłe skojarzenia. Podobnie do niedawnego The Precinct oferowało beztroską jazdę z izometrycznej kamery, która przywoływała na myśl początki serii GTA. Nie kazała jednak uganiać się za przestępcami, a oferowała totalną demolkę. System zniszczeń otoczenia, który oczami wyobraźni rokował na coś interesującego/zabawnego. Przynajmniej tak było po pierwszych zwiastunach.
Każdy kto zagrał chociaż 5 minut w SnowRunnera lub MudRunnera miał myśli typu „przydałoby się naprawić tę drogę”, albo „ależ mnie ten pieniek wku#$%a!”. Dzięki RoadCraftowi, macie w końcu możliwość zemszczenia się, a to tylko wisienka na torcie (lub truskawka jak kto woli).
Od triumfalnego powrotu w 2016 roku Doom jest gwarancją jakości. Niezobowiązującej jatki, siania pełnego krwi demonów zniszczenia oraz okazjonalnego tańca. To boomer shooter, gdzie nikt nie straszy pikselami. Wyłączasz mózg i ciśniesz przed siebie. Ten rdzeń pozostaje niezmieniony, choć odpowiedzialne za grę id Software lubi eksperymenty.
Seria Like a Dragon (kiedyś Yakuza) już od dobrych kilku lat przestała być tylko niszową grą dla entuzjastów, a zyskała dosyć dużą rozpoznawalność wśród ogółu graczy.
Nie wiem, ilu z was faktycznie miało marzenie zostania policjantem za młodu, ale najnowsza gra studia Fallen Tree Games i tak zmusi was do tej niewdzięcznej pracy. Jako potomek cenionego stróża prawa trafimy do miasta Averno. Tam szerzyć się będzie korupcja i niesprawiedliwość, a wpływy gangów zataczać mają coraz szersze kręgi.
Spóźniony na imprezę ma najgorzej. Nie wiadomo, czy się witać z każdym po kolei, czy po prostu wmieszać w jakąś powstałą grupę najbliższych znajomych? Próbować nadgonić stężenie alkoholu, czy iść na przyjemniaczka już do końca? Jeszcze gorzej, kiedy nasz poślizg się pogłębi, a finalnie przyjdziemy na imprezę, która chyli się ku końcowi.
From Software przyniosło gamingową rewolucję. Trudno temu zaprzeczyć. Niezależnie jak podchodzisz do ich flagowych serii i tych rzekomych symulatorów umierania. Każdy twórca gier chce teraz kawałek tego tortu. Próbuje zaadaptować tamtejsze mechaniki u siebie lub po prostu tworzy swojego “soulsa”. Efekt tych działań jest zazwyczaj jeden – zamykamy te produkcje w koszu naszej niepamięci.
Nie minął jeszcze pierwszy kwartał 2025 roku, a na rynku pojawiło się już przynajmniej trzech kandydatów do Gry Roku. W tym gorącym okresie, wielokrotnie opóźniony “Assassin’s Creed Shadows” nie ma łatwego zadania. Od poprzedniej “dużej” gry z tej serii minęło 5 lat, a wydany w 2023 roku “Mirage” wielu rozczarował.
Zeszłoroczny “Longlegs” z Cagem i tegoroczna “Małpa” to dowód na to, że Osgood Perkins albo się rozkręca albo ma dobry okres. Co prawda póki co udało mi się załapać tylko na “Małpę”, ale skutecznie zachęciła mnie do nadrobienia poprzedniego, często chwalonego filmu reżysera.