O serialu “Lioness” w 2023 roku było zdecydowanie zbyt cicho. Nowa produkcja Taylora Sheridana, bogato nawiązująca do jego zamiłowania do militarnych produkcji w stylu “Sicario” powraca z nowymi odcinkami. Aż trudno w to uwierzyć, ale druga seria jest jeszcze lepsza, niż pierwsza.
Ponad 3 lata czekaliśmy na nowy metraż od nagrodzonego Oscarem Ryusuke Hamaguchiego. Na zeszłorocznym Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji reżyser powrócił z intrygującym pomysłem na film, za który zgarnął kolejne statuetki do gabloty.
Ostatnio obserwujemy rosnący trend, w którym wiele studiów decyduje się przenosić adaptacje swoich gier na mały ekran, zamiast tworzyć filmy kinowe. Dzięki temu powstały produkcje takie jak Arcane ze świata League of Legends, Dragon’s Blood z uniwersum gry DOTA, czy The Last of Us, oparty na wielokrotnie nagradzanej grze studia Naughty Dog czy chociażby Fallout.
Gdy ogłoszono pierwszy anglojęzyczny film Pedra Almodovara, cały filmowy świat wstrzymał oddech. Reżyser, który przez lata dostarczał nam świetne produkcje, wreszcie pełnoprawnie wkroczył w świat Hollywood. Pomóc w tym miał mu duet uznanych aktorek, jakimi niewątpliwie są Julianne Moore i Tilda Sweenton.
Po oscarowym „Na zachodzie bez zmian” Edward Berger zabiera nas w podróż do Stolicy Apostolskiej, by ukazać nam świat pełen intryg, spisków i ludzkiej ułomności. Gdy umiera papież zbiera się tytułowe Konklawe. Ma ono na celu wybrać następcę, który zasiądzie na tronie Piotrowym.
Słowem wstępu chciałbym podkreślić, że drugi sezon Oshi no Ko jest bezpośrednią kontynuacją wydarzeń zawartych w pierwszej odsłonie i tak naprawdę powinno się oba traktować jako całość. Lojalnie ostrzegam, że w tekście mogą pojawić się spoilery z pierwszego sezonu. Jeżeli macie pierwszy sezon za sobą, zapraszam do lektury.
Apple TV+ na rynku VOD stara się być najlepszą platformą w każdym gatunku serialowym, ale nie mogę się oprzeć wrażeniu, że to komedio-dramaty wychodzą im wybitnie dobrze.
Przedziwny był to seans. Naprawdę przedziwny. Napisałbym, że trzeba to zobaczyć samemu, żeby zrozumieć, ale z drugiej strony nie mam sumienia zachęcać kogokolwiek do wybrania się na jeden z niewielu filmów w życiu, podczas których tak często zerkałem na zegarek.
Gdy w Stanach Zjednoczonych zaczyna się gorączka przedwyborczych kampanii, Ali Abbasi – reżyser iranśko-duńskiego pochodzenia serwuje nam film o wczesnych latach działalności jednego z kandydatów – Donalda Trumpa. „Wybraniec” zabiera nas w podróż przez brutalny i bezwzględny świat amerykańskiego kapitalizmu.
Jesień wszystkim fanatykom kinematografii kojarzy się również z rozpoczęciem sezonu na wysyp filmów grozy w kinach. Przekrój w samym gatunku jest spory, od tych opartych na egzorcyzmach, po nastolatkowe slashery. W tym roku doczekaliśmy się jednak nietypowego międzygatunkowego starcia premier z klaunami w roli głównej.
Choć westerny opowiadały nam rozmaite historie skupione na akcji, tak dawno nie spotkaliśmy się z kameralnym melodramatem osadzonym w tych realiach. Takie właśnie dzieło serwuje nam Viggo Mortensen w swoim najnowszym filmie „The Dead Don’t Hurt”. Ukazuje on opowieść o miłości, stracie czy zemście, a to wszystko w realiach dobrze nam znanego dzikiego zachodu.
Książkowy Bestseller New York Timesa autorstwa Petera Browna doczekał się ekranizacji. Do kin trafiła niepozorna animacja „Dziki robot”, która prawie na pewno zawładnie sercem niejednego dziecka. Ale z dużą dozą pewności można stwierdzić, że i dorosły znajdzie tutaj coś dla siebie. Zapraszam do zapoznania się z moją recenzją.